تاریخچه گرافیتی

گرافیتی به شیوه امروزی و جایگاه حال حاضرش از اوایل دهه ۶۰ و با اوج گیری فرهنگ هیپ هاپ و آزادی سیاه پوستان شکل گرفت. گرافیتی که نوعی ابزار برای اعتراض به شمار می آید وسیله مناسبی بود برای جوامع سیاه پوستان(که از لحاظ جایگاه اجتماعی در اقلیت بودند) در محله های فقیر نشین تا به بیان عقاید خویش بپردازند.

البته بعدها گرافیتی به عنوان وسیله ای برای تعیین قلمرو گروه های خلافکار در خیابان های شهر به کار گرفته شد که از ارزش و ماهیت فلسفی آن به شدت کاست. امروزه با غالب شدن فرهنگ سیاه پوستان (رپ و هیپ هاپ) در سرتاسر ایالات متحده و دنیا این هنر کاملا مورد سوء استفاده قرار گرفته است.

تصویر ۱۴ کیث هارینگ نقاش نیویورکی که به گفته ی عده ای اولین هنرمند گرافیتی است.

برای ادامه ی متن  بر روی ادامه مطلب کلیک کنید...

در اوایل دهه ۶۰ شخصی به نام کیث هارینگ نقاشی های خود را بر روی کاغذ های بزرگ چسبانده و در سرتاسر نیویورک بر روی دیوار نصب می کرد. ناشناس بودن خالق این آثار و فراگیر بودن آنها باعث شد این عمل مورد توجه مطبوعات قرار گیرد و به گفته عده ای شروع هنر گرافیتی باشد. بعد ها از کیث هارینگ داستان های زیادی به چاپ رسید و او از این طریق به شهرت و ثروت قابل ملاحظه ای دست یافت.

در سال ۱۹۶۰ نوشته ی «TAKI 183» سرتاسر دیوارهای نیویورک و ایستگاه های متروی آن شهر را فرا گرفت. هیچ کس نمی دانست این نام چیست و چه کسی آن را می نویسد. در طول ۱۰ سال تاکی ۱۸۳ به شهرتی دست نیافتی رسید. در سال ۱۹۷۱ روزنامه ی نیویورک تایمز او را پیدا کرد. «دیمیتریوس» جوانی یونانی الاصل ساکن خیابان ۱۸۳ منهتن نیویورک بود.بعد از مصاحبه این روزنامه با دیمیتریوس خیل عظیمی از جوانان به این عمل دست زدند و سر تاسر نیویورک و شهر های دیگر از تگ های این افراد پر شد.

هنر گرافیتی رفته رفته به فرهنگ ها و کشور های مختلف راه پیدا کرد و کاربرد های مختلفی پیدا کرد. اکنون این هنر در بسیاری از کشورها عملی شناخته شده و مورد توجه است به طوری که در بسیاری از کشور ها شهرداری ها اقدام به احداث دیوار های آزاد برای هنرمندان کرده اند و بسیاری نیز با آثار زیبا و چشم نواز کنار آمده و در صدد پاک کردن آنها بر نمی آیند.